همان طور که در مطالب قبل گفته شد، ساختمان های هوشمند، خانه های هوشمند و سیستم های مدیریت ساختمان (BMS) شامل فن آوری های مختلفی در ساختمان ها به منظور هوشمند سازی امکاناتی مانند سیستم های مدیریت انرژی و کنترل ساختمان می باشد.
تئوری کنترل در ساختمان های هوشمند
پایه و اساس سیستم های مدیریت ساختمان و ساختمان های هوشمند در فن آوری های کنترل می باشد که امکان ادغام، اتوماسیون و بهینه سازی تمام خدمات و تجهیزات را برای مدیریت محیط ساختمان فراهم می کند.
کنترل های منطقی قابل برنامه ریزی (PLC) مبنای اصلی فن آوری های کنترل را تشکیل می دهند. و تحولات بعدی در برنامه های کاربردی تجاری و مسکونی، بر پایه ریزپردازنده های هوش توزیعی بنا شدند.
استفاده از این فن آوری ها اجازه بهینه سازی سایت های مختلف و خدمات ساختمان ها را ممکن می کند و اغلب کاهش هزینه و صرفه جویی انرژی قابل توجهی را در پی دارد.
روش های متعددی وجود دارند که خدمات ساختمانی توسط آن ها می توانند کنترل شوند. این روش ها عموما به دو نوع تقسیم می شوند:
مبتنی بر زمان – ارائه خدماتی مانند گرمایش و روشنایی، تنها زمانی که مورد نیاز باشد،
مبتنی بر پارامتر بهینه سازی – اغلب از جنبه نمایشی خدمات استفاده می کند، مانند دما برای گرمایش فضای ساختمان و یا تنظیم روشنایی چراغ ها.
در ادامه مثال هایی برای هر دو نمونه کنترل مشاهده می کنید:
- گرمایش با کنترل مبتنی بر زمان :
از کنترل های مبتنی بر زمان می توان برای روشن و خاموش کردن سیستم گرمایش ( و یا آب گرم) در دوره های از پیش انتخاب شده (از روز، هفته و غیره) استفاده کرد. پارامترهای بهینه سازی: در هر شرایطی، دستگاه کنترل کننده باعث می شود که هنگامی که افراد در ساختمان باشند، ساختمان به دمای مورد نظر برسد.
- گرمایش با کنترل مبتنی بر پارامتر بهینه سازی:
کنترل دما: محافظت در برابر یخ زدگی به طور کلی شامل راه اندازی سیستم گرمایش پمپ ها و بویلرها می باشد وقتی که دمای خارجی به دمای تعیین شده (0 ° C) برسد.
سیستم جبرانی: دما را در مدار گرمایش نسبت به دمای خارجی کنترل می کند. با این کار هنگامی که درجه حرارت خارج ساختمان کم می شود، گرمایش را افزایش می دهد.
کنترل نسبی: شامل روشن و خاموش خودکار تجهیزات به منظور تنظیم خروجی می باشد.
روش های دیگر می تواند شامل استفاده از ترموستات، سنجش وجود افراد در ساختمان توسط سنسور مادون قرمز و کنترل دستی باشد.