استفاده از تکنولوژی مواد نفوذ گر کریستال شونده برای آب بندی بتن

بتن پرمصرف ترین و مهم ترین ماده در ساخت انواع مختلف سازه هاست. اگرچه مستحکم است، اما به جهت ماهیت و ساختار آن از ضعف هایی نیز برخوردار است.

این ضعف ها بتن را خصوصا در برابر نفوذ آب و مواد شیمیایی، تغییرات شرایط جوی و بارگذاری آسیب پذیر نموده و باعث تضعیف عملکرد و کاهش قابل ملاحظه عمر و دوام سازه بتنی می شود. راه های زیادی برای مقابله با عوامل مخرب بتن وجود دارد. یکی از این راه ها استفاده از تکنولوژی مواد نفوذ گر کریستال شونده می باشد.

مواد نفوذ گر کریستال شونده در تماس با بتن

به کمک سیستم های نفوذ گر کریستال شونده می توان بر این ضعف ها غلبه نموده و هزینه تعمیرات بلند مدت را به مراتب کاهش داد. مواد نفوذ گر کریستال شونده بر پایه مواد سیمانی و مواد شیمیایی واکنش پذیر است. این مواد با ایجاد واکنش شیمیایی، بتنها را از عمق آب بندی می کند. تاثیر آب بندی ناشی از دو واکنش ساده است، واکنش شیمیایی و واکنش فیزیکی. زمانی که ذرات سیمان هیدراته می شوند، واکنش بین آب و سیمان منجر به سخت شدن بتن و تشکیل توده صلب می شود.

بتن

آب بندی کریستالی دسته دیگری از مواد شیمیایی را به مخلوط بتنها می افزاید. زمانی که مواد نفوذ گر کریستال شونده در تماس با بتنها قرار می گیرند، عوامل فعال آنها شروع به نفوذ در منافذ مویین بتن می کنند و فرآیند انتشار شیمیایی اتفاق می افتد.

تئوری پشت انتشار، مهاجرت محلول با دانسیته بالاتر به سمت محلول با دانسیته پایین تر تا زمان تعدیل است. مواد شیمیایی آب بندی کریستالی در بتنها پخش می شوند و در دسترس محصول جانبی هیدراسیون بتن قرار گرفته و به واکنش شیمیایی اجازه وقوع می دهند.

وقتی این دو گروه مواد شیمیایی (محصول جانبی هیدراسیون سیمان و مواد کریستالی) در حضور رطوبت در کنار هم قرار می گیرند، واکنش شیمیایی اتفاق می افتد. در اثر این واکنش میلیون ها کریستال نامحلول تشکیل شده و لوله های مویین، ترک ها و منافذ را مسدود می کنند. مواد نفوذ گر کریستال شونده به صورت یکپارچه با بتنها درآمده و بتن را جزیی از سیستم آب بندی می کنند. ساختار کریستالی تشکیل شده و با ادامه انتقال مواد شیمیایی به آب، این رشته کریستالی بلندتر می شود. واکنش تا اتمام مواد شیمیایی کریستالی یا اتمام آب ادامه می یابد.